Бір келіншек күні екі таба нан пісіріп, біреуін өзі талғажау етіп, біреуін терезесінің алдына қояды. Нанды күнде терезе алдына қойғанда, басқа қалаға кетіп, содан бері еш xабар-ошарсыз жоқ боп кеткен баласының аман келуін тілейді екен. Бірде нанды аяғын сілтіп басатын қаңғыбас шалдың алып бара жатқанын байқап қалады. Алайда шал алғыс айтудың орнына, "Жамандық қылсаң өзіңе, жақсылық қылсаң өзіңе!" деп кетеді. Бұл- әйелдің ашуына тие бастайды.